De vakanties zijn grotendeels voorbij en het normale leven waarin de structuur weer de overhand kan nemen is begonnen.
​
En zoals vrijwel iedere client van me zal beamen geeft dat ontzettend veel rust.
​
Als jij geen hersendooie bent weet je dat er een hoop gebeurt in die bovenkamer van je.
​
Doelgerichte en daadkrachtige keuzes maar ook tegenstrijdige gedachtes over waar we onze energie op focussen voor de toekomst.
​
Doelen stellen en een stip op de horizon zetten is een belangrijk onderdeel en de eerste stap naar het daadwerkelijk beweging richting de gewenste uitkomst.
​
Toch zijn we meesters in ons zelf voor de gek houden wanneer het aankomt op het formuleren van de juiste doelen.
​
Oprecht kijken naar wat je wilt bereiken is makkelijker gezegd dan gedaan aangezien jouw ingebouwde verdedigingsmechanisme maar al te lief een lulverhaal verzint om je ervan te weerhouden het moeilijke pad te bewandelen.
​
Ieder gedrag heeft namelijk een positieve intentie.
​
Wat ik daarmee bedoel is dat al jouw handelingen, gewoontes en gevoelens (al zijn ze nog zo destructief) bewust of onbewust ingezet worden omdat je er wat mee wint of omdat het je ergens tegen beschermt.
​
Zo kun je jezelf vertellen dat je tevreden bent met een suboptimaal vetpercentage om jezelf te beschermen tegen het vervelende werk dat nodig is om voorbij een plateau in je progressie te komen.
​
Ik denk dat je zelf prima in staat bent om nog oneindig veel voorbeelden van hetzelfde mechanisme te bedenken.
​
Daarom is het belangrijk om altijd terug te keren naar de essentie.
​
Als je verhaaltjes en gevoelens weg stript welke feiten blijven er dan over?

De kans is groot dat je diep van binnen gelooft dat gezondheid belangrijk is en dat het plezier dat gepaard gaat met ieder andere streven als sneeuw voor de zon verdwijnt als je niet fit bent of pijntjes ervaart.
​
De uiteindelijke graadmeter voor waar jij jezelf comfortabel lult zou dan ook niks minder mogen zijn dan een gezond vetpercentage en een lijf zonder beperkingen.
​
Alles meer of alles minder dan dat zal hoogstwaarschijnlijk onderdeel zijn van het geromantiseerde verhaaltje van jouw ego.​
​
Dus vraag ik hem nog eens in de hoop dat je de tijd neemt om deze vraag in je eigen koppie te beantwoorden.
​
Als jij alles weg stript en je kijkt naar de feiten wat blijf er dan bij jou over?
​
Hoe zou je handelen als het gevoel of verhaaltje van je verdedigingsmechanisme niet in de weg stond?
​
Food for thought.

​

Kevin